دکتر روحانی در تاریخ 94/5/11 طی مصاحبه [1] تلویزیونی به مناسبت جمعبندی توافق هسته ای، با مردم سخن گفت؛ لکن آنچه بیش از همه توجه ناظران را به خود جلب کرد؛ اطلاعات مخدوشی بود که رئیس دولت یازدهم؛ ارایه داد.
و اینک ادامه بخش اول را پی می گیریم.
• روحانی با کوچک گرفتن تهدید پروتکل الحاقی و برابر دانستن ایران با کشورهای بند انگشتی نظیر Holy see – Liechtenstein – Seychelles – St. Kitts & Nevis – The Fyrom و ... که اساسا تلفظ نام آنها نیز مشکل است؛ پیوستن به پروتکل را با توجه به سابقه ی خوب 2 ساله همکاری ایران! با آژانس طی دوران اصلاحات؛ بدون خطر تلقی کرده؛ و علی رغم خیانت های آشکار آژانس، که منجر به شناسایی و شهادت تعدادی از دانشمندان هسته ای گردید –شهدایی که تنها اسامی چهار تن از آنها به دلیل نحوه ترور علنی شد- همچنین ضربات فنی بر پیکره ی صنعت هسته ای؛ بدون ایراد می داند.
• دکتر روحانی ادعا می کند «قدرت دفاعی ما کم نخواهد شد». در این مورد نگارنده با ایشان هم عقیده است؛ چرا که الحمدلله قدرت دفاعی و نظامی ما اساسا در اختیار ایشان نیست؛ و اگر نه طی توافق مطمئنا کاسته می شد.
• اما یکی از شاخص ترین ابهامات مطرح شده توسط رئیس دولت؛ «افزایش بی سابقه ی بودجه دفاعی؛ در مقایسه با 10 سال گذشته است.» این درحالی است که بودجه پیشنهاد شده توسط دولت برای سال 93 مبلغ 20,929,320 میلیون ریال و برای سال 94 مبلغ 26,646,266 میلیون ریال بوده است. اگر ارقام لایحه پیشنهادی بودجه سالهای 93 و 94 را با بودجه پیشنهادی دولت دهم «فقط» برای سال 92؛ که رقم 136,925,800 میلیون ریال بوده مقایسه کنیم؛ افت منفی 115,996,480 میلیون ریالی در سال 93؛ همچنین با افت منفی 110,279,534 میلیون ریالی در سال 94 مواجه خواهیم شد.
لذا باید از رئیس جمهور محترم سوال کرد، اگر مجلس با کسر بودجه دفاعی و تصویب نظر دولت موافقت می کرد؛ اکنون همان وضعیتی که بر صنعت هسته ای رفته؛ در انتظار صنعت دفاعی کشور نبود؟
• یکی از جالب ترین ادعاهای دکتر روحانی؛ افتخار به تست مکانیکی سانتریفیوژ IR-8 در دولت خویش است!
- باید از ایشان سوال کرد؛ آیا تست مکانیکی وسیله ای، که اساسا در دولت قبل، مراحل طراحی را گذرانده و در بهمن 92؛ یعنی پس از اجرای توافق ژنو، برای اولین بار به سایت نطنز منتقل شده؛ و اتفاقا بر خلاف برداشت دولت از بند تحقیق و توسعه ی توافق ژنو، توسط آژانس در سایت تحقیقاتی شهید قشقایی توقیف و پلمب شد؛ افتخار است؟
می دانیم که از تاریخ انتقال اولین و البته تنها سانتریفیوژ IR-8 ایران به نطنز، قریب به یک سال و نیم گذشته است؛ آیا افتخار به وسیله ای که شاید مراحل طراحی و ساخت آن از زمان توقیف و تست مکانیکیِ محدود آن کمتر بوده؛ امری دقیق است؟
• آنچه دکتر روحانی و تیم مذاکره کننده در خصوص بند تحریم موشکی ایران به آن استناد می کنند؛ «عدم طراحی موشک های ایران برای حمل کلاهک هسته ای» است. در واقع قطعنامه از ایران می خواهد تا 8 سال پس از روز اجرای توافق، هیچ فعالیتی مرتبط با موشک های بالستیک طراحی شده برای قابلیت حمل سلاح هسته ای؛ شامل پرتاب با استفاده از چنین فنآوری صورت ندهد.
فارغ از تعریف و تحلیل بند مذکور؛ که خارج از مقوله نوشتار است؛ دکتر روحانی و تیم مذاکره کننده وی، باید به این پرسش پاسخ دهند؛ مرجع تعریف «موشک بالستیک با قابلیت حمل سلاح هسته ای» کیست ؟
اگر مرجع ایران است؛ ایران اساسا از ابتدای بحران هسته ای، منکر تحقیق و تلاش برای ساخت بمب اتم بود؛ لذا بر مبنای تعریف ایران؛ آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت نباید در موضوع هسته ای ایران دخالت می کردند.
و اگر قرار است شورای امنیت و یا هر مرجعی به غیر ایران تعریفی برای «موشک بالستیک با قابلیت حمل سلاح هسته ای» ارایه دهد –از قضا اینگونه هست- لذا تصور انطباق تعریف مرجع دیگر با تعریف دولتمردان ایران؛ ساده اندیشی محض است.
• مشخص نیست چگونه دکتر روحانی دم از امنیت بهتر ایران نسبت به گذشته میزند؛ حال آنکه تهدید به حمله نظامی و یا زمینه سازی برای حمله نظامی؛ نقل مجلس اوباما؛ کری؛ کارتر؛ و حتی سخنگوی کاخ سفید شده است؛ بگذریم که وزیر دفاع مفلوک عربستان نیز، این روز ها از تهدید نظامی ایران سخن می راند.
• روحانی در حالی از رشد اقتصادی 3 درصد در ابتدای سال 94 سخن می گوید؛ که در شهریور 93، رشد اقتصادی بهار همان سال را 4.6 اعلام کرده بود.
• یکی از نکات پر رنگ سخنان روحانی؛ شبهه افکنی در خصوص تغییر خطوط قرمز رهبر فرزانه انقلاب بود؛ وی مدعی است خطوط قرمز در دوره ای از مذاکره تغییر کرد؛ لذا چنین تغییری درصد احتمال توافق را تحت تاثیر شدت قرار داد.
چنین سخنی ایرادِ تهمت؛ و دروغی واضح به رهبری است؛ چرا که خطوط قرمز ایشان از ابتدا صریح؛ روشن و آشکار بود؛ و هیچ تغییری در آن مشاهده نشد.
متاسفانه هیئت مذاکره کننده، طی چانه زنی؛ خطوط قرمز رهبری را به عنوان سقف خواسته ها و نه کف آن، مطرح می کرد؛ لذا طبیعی است توان حفظ آن را پیدا نکرده؛ و در موارد متعدد خطوط قرمز را نادیده می انگاشت؛ لکن هر از گاه با نهیب رهبری مجبور به ویران کردن بنای کج و تصحیح آن می شد.
لذا چنین امری را نباید به منزله تغییر خطوط قرمز تلقی کرد؛ بلکه می بایست از دکتر و تیم وی سوال کرد؛ چرا در ابتدا اهتمام بیشتری نسبت به رعایت خطوط اصلی به خرج نمی دادند؛ تا در آینده مجبور به تصحیح مسیر شوند؟
اما با وجودی که تیم مذاکراتی؛ امضای توافق را کتمان می کند؛ دکتر روحانی می گوید: "توافقی را #امضا_کردند [!] که این توافق برد برد است.»
لذا می توان حدس زد چرا دکتر از اجرای قطعی توافق سخن می راند؛ حال آنکه هنوز مراحل بررسی و تصویب برجام در کشور نهایی نشده است.
اظهار نظر های شب گذشته حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در گفت و گوی تلویزیونی با مردم بار دیگر مسیر نقد و نظر ها را وارد مرحله ی تازه ای از حواشی پرونده هسته ای کرد . به نظر می رسد اکنون دولت و در راس آن رئیس جمهور تلاش دارند با یک سناریوی از پیش طراحی شده و منظم ابعاد بیرونی توافق را به نفع مردم جلوه دهند و با یک تبلیغات رسانه ای افکار عمومی را نسبت به آنچه که در متن برجام می گذرد منحرف کنند. با اینکه هنوز کمتر از یک ماه از توافق هسته ای میان ایران و کشورهای 5+1 می گذرد اما بازتاب های گسترده آن در داخل و خارج از مرز های کشورمان هنوز ادامه دارد . بررسی ابعاد مختلف امتیازات و تعهداتی که هر یک از طرفین در سند 159 صفحه ای وین به یکدیگر تضمین داده اند این روزها به خصوص در میان جامعه سیاسی ایران و آمریکا با دقت بالا در حال بررسی است . البته اگرچه در تمام کشورهای دنیا و به خصوص ایالات متحده بررسی کارشناسی دقیقی نسبت به آنچه در اتریش گذشته است صورت می پذیرد و به خصوصکنگره آمریکا و مجلس سنای این کشور در کمیته های فوق تخصصی خود با دقت فراوانی مشغول رصد فضا و ارزیابی توافقات صورت گرفته هستند اما در مقابل در داخل کشور به مدد تعطیلات سالیانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی و تلاش همه جانبه دولت برای القای پیروزی در مذاکرات فضای سنگینی علیه نقد این توافق به وجود آمده است و ارکان دولت می کوشند به هر نحو ممکن از این توافق صورت گرفته دفاع کنند .
نگاهی کوچک به آنچه در سند برجام قرار است در صورت تصویب به یک سند الزام آور برای کشورمان در طول حداقل 15 سال آینده تبدیل شود نشان می دهد که بسیاری از خطوط قرمز ترسیمی از سوی نظام و به خصوص امام خامنه ای در آن رعایت نشده است و امتیازاتی که ایران در مقابل غرب متعهد به آن شده است بسیار بیشتر از آن چیزی است که که در طرف مقابل قرار دارد . در این سند عملا صنعت هسته ای کشور برای یک دوره نسبتا طولانی به ورطه تعطیلی کشیده خواهد شد و حتی بسیاری از نگاه ها به تعطیلی صنایع نظامی قدرت آفرین همچون صنعت موشکی به بهانه ارتباط با موضوع سلاح های هسته ای نیز دوخته شده است . نکته ای که باید بدانیم این است که آقای روحانی و ظریف مجبور بودند که به هر صورتی این توافق را به مرحله سرانجام برسانند چرا که در مرحله اولیه شکست مذاکرات یعنی شکست تمام شعار های سیاسی که روحانی توانسته بود به وسیله آن صندلی شماره یک پاستور را فتح کند .
دولت یازدهم عملا در همه دوسال گذشته کشور را به سوی به سرانجام رسیدن توافق سوق داده و بخش های مختلف کشور به خصوص در حوزه اقتصاد را به سرنوشت نهایی این مذاکرات گره زده بودند . این یعنی رسیدن به توافق عملا فقط کارایی لازم را برای دولت روحانی دارد چرا که اولا به شعار های سیاسی خود جامه ی عمل پوشانده و به قول ایشان به وعده هایش وفا کرده است و از سوی دیگر زمینه را برای بسط پایگاه اجتماعی خود در انتخابات ریاست جمهوری آینده و حتی بهره مندی به نفع همفکرانش در انتخابات مجلس شورای اسلامی امسال فراهم آورده است .
اما سوال اینجاست که استناد رئیس جمهور به اینکه توافق به نفع مردم است چیست؟ اساسا نفع مردم نه در باز شدن درهای کشور به روی واردات اروپایی و رفت و آمد دیپلمات ها خلاصه می شود و نه در تعطیل شدن صنعت هسته ای کشور . به راستی چرا هیچ کس در دولت از نقش توافق هسته ای در موارد مانند رونق تولید که قطعا یکی از اصلی ترین منافع مردم می تواند باشد سخن نمی گوید؟ چرا هیچ کس از تعهد تامین انرژی آیندگان این سرزمین که با چنین توافقی عملا به نابودی کامل کشیده می شود سخن نمی گوید؟ رفع تحریم ها آن هم به صورت مرحله ای و با هزار اما و اگر قرار است چه دردی از اقتصاد بیمار نفتی ما دوا کند که بخواهیم برای این توافق مخدوش ذوق زده شویم؟
به نظر می رسد آقای روحانی باید در مفهوم پردازی نفع خود و یا مردم تاملی دگر بکند چرا که به عمد یا غیر عمد با توافقی که از دل دولت وی بیرون آمده تنها منافع شخصی وی و همفکرانش تامین خواهد شد و مردم تنها از رهگذر این دغل بازی سیاسی سالها به عقب برگردانده خواهند شد .
نظرات شما عزیزان: